පොදක් වත් දුක නැති ලෙසින් මම ගාලු කොටුවට තාම ආසයි (ආදරණීය ගාල්ල නමට - 02 )

රක්ත වර්ණව ඈත ක්ෂිතජය ගිනි අරන්දෝ අහස් කුස අද
නික්ම යන්නට බැරිව ලතවෙන හිරුට ඔච්චම් කරනවද සඳ
එක්ව දෑඟිලි පටලවාගෙන අනන්තය වෙත සිහින මැව්වෙද
සත්තකින් අපි අපිට හිමි නැති ලොවක අද තනිවෙලා රන්කඳ


ගාලු කොටුවට එපිට අහසට සියොත් කැල පෙර සේම එනවලු
තාරුකා රෑ අහස වසමින් සඳට තාමත් තනි රකිනවලු
පාළුවට ගිය සමනල පාලම හෙටත් තටු විහිද හිනහෙලු
වාළුකා සිපගත්තු සිඳු රළ ඈත දියඹට සමුනොදුන්නෙලු


මඳක් අඳුරුව පාළුවට ගිය හරස් මාවත අදත් මතකයි
බිඳක් නැවතී දොඩමළුව ගිය අපේ මතකය හිතම පාරයි
සඳක් ඇවිදින් ගාලු අහසින් බැස ගොසින් දැන් බෝම ඈතයි
පොදක් වත් දුක නැති ලෙසින් මම ගාලු කොටුවට තාම ආසයි


                    ගාලු කොටුවයි සමනල පාලමයි කියන්නේ ඉස්සර ඉදන්ම ගාලු පෙම්වතුන්ගෙ පහස නොඅඩුව ලැබිච්ච තැන් දෙකක්.ඉතින් අදත් මේ තැන් දකිද්දි හරි  අමුතු හැඟීමක් තමයි එන්නේ.මගේ ජීවිතේට කවි ටික සමබන්දයක් නැතත් ඒක ලියවුණේ කවුරු හරි වෙනුවෙන්......
ආදරණීය ගාල්ල..................මම තාමත් ඔබට ආදරෙයි.

පිංතූරය