නායකත්ව පුහුණුව මගේ ඇසින්....

         අම්මේ..හුග දවසකින් මේ පැත්තේ ආවේ.කට්ටිය දන්නවද මන්ද පිසාචයත් නායකත්ව පුහුණුවට ගියානේ.

මගේ අදහස නම් නායකත්ව පුහුණුව කියන්නේ...අතිවිශිෂ්ඨ වැඩපිළිවෙලක්.
 
   නමුත් එහි යාමට මත්තෙන් සිසුන් තුල තිබූ  ඍනාත්මක  සිතුවිල්ල හේතුවෙන් සියළු දේ අඩුපාඩුවක් සමඟ දකින්නට අතැයි මට සිතේ.

 
   මා නම් එම සති තුන හදවතින්ම වින්දෙමි......

        ඉරිදා දිනය අපට නිවාඩු දිනය වේ.අනෙකුත් සියළුම දවස් වල සියළු දෙනා උදේ 5.00 වනවිට තේ බීම සඳහා පෝලිම් විය යුතුය.එබැවින් කොල්ලන් සමහරු උදේ 3.30 ටත් අවදි වී තම අවශ්‍යතා ඉටු කරගෙන පෙල ගැසෙති.

      රෑ එක දෙක වනතෙක් ජ0ජාලයේ කරක් ගසා සිට පසුදා උදේ දහයට පමණ අවදි වන මා හට, මෙය තරම් අප්‍රිය වූ තවත් දෙයක්  නොවීය. ඔවුන්ගේ සද්දයට අසරණ මටත් නින්දක්  නැත.

        තේ බීමෙන් පසු 5.30 වනවිට ශාරීරික අභ්‍යාස(PT) සඳහා පිටත්ව යයි.උදේ අවදි වීම කෙතරම් අප්‍රිය දෙයක් වුවද  PT  තරමක් විනෝදජනක විය.අප පෙළ ගැසෙමින් අදාල ස්ථානයට යන විට සියල්ලටම ඇසෙන ලෙස පිරිත්  හෝ දේශාභිමාන ගී වාදනය කරයි.මඳ අඳුරේ සිට  ඒවාට සවන් දෙද්දී සිතට අමුතුම හැගීමක් එයි. ඉන්පසු සියළු දෙනා එක්වර උස් හඬින් ජතික ගීය ගායනා කරයි.එවන් මොහොතක සිතට දැනෙන හැගීමද වචනයෙන් විස්තර කළ නොහැක.
         පළමුව කිලෝමීටර් දෙකක් පමණ ඇවිදිම හෝ දිවීම කරයි.ඉන්පසු අතට, පයට, ඉනට ආදී සියළුම තැන් වලට ව්‍යායාම කරයි.එය අන් අයට කෙසේ වෙතත් මට නම් ආශ්වාදජනක දෙයක් විය.

 

              ඉන්පසු උදේ 7.00 වන විට උදේ ආහාරය සඳහා පෝලිම් විය යුතුය.ගෙදරදී නම් අම්මා විසින් කෑම එක බෙදාගෙන විත් අතටම දෙන නිසා මෙසේ පෝලිමේ සිටීම නුහුරු දෙයක් විය.එබැවින් අවසානය තෙක් පැත්තක පුටුවකට වී සිට නිවිහැනහිල්ලේ කෑම බෙදා ගැනීමට මාත් තවත් කිහිප දෙනෙකුත් පුරුදු විය.
             

   

    උදේ 8.00ට ඩ්‍රිල් (මාච් පාස්ට්) සඳහා පිටත් විය යුතුය.එය පැයක පමණ පුහුණු වීමකි.එයද අවුලක් නෑත.මුල් දින වල තරමක් අමාරු වුවද,පසුව සියළු දෙනා එකම තත්පරයේ අඩි බිම තබන හඬ ඇසීම පවා සිතට ආඩම්බරයක් ගෙන දෙන දෙයක් විය.

        උදේ 9.00සිට දහවල් 1.00 පමණ වනතුරු දේශන වලට සවන් දිය යුතුය.දේශන පිළිබඳව පසුව කථා කරමු.
       දේශන අතරතුර උදේ 10.15ට පමණ පිටිකිරි වීදුරුවක් ලෑබේ.

   
 දහවල් ආහාරය සඳහාද පෙර පරිදි පෝලිමේ සිටිය යුතුය.
                   දහවල් ආහාරයෙන් පසුවද නැවත දේශන වලට සහබාගී විය යුතුය.
  මා හට නම් දේශනයට පැමිණ වාඩි වනවා සහ නැවත මිතුරන් විසින් අවදි කරවූ පසු "බිලට්" එකට එනවා පමණක් මතකය.

   

       සවස 4.15ට PT සඳහා යා යුතුය.එහිදී මුල් දින වල එක් එක් කණ්ඩායමට වෙන වෙනම ක්‍රීඩා බාන්ඩ පවරා දී ක්‍රීඩා කිරීමට සලස්වන ලදි.කල්යත්ම සිසුන්ගේ අධික උනන්දුව නිසාම තමන්ට කෑමති ක්‍රීඩාවක් කෑමති ලෙස කිරීමට ඉඩ දෙන ලදි.අවසන් දින කිහිපයේ මෙසේ ක්‍රීඩා කිරීමට සිටියේ උපරිම ලෙස ලමුන් 40ක් පමණය.

   
    සවස නැවත තේ බීමට අවස්ථාව ලැබේ.ඉන්පසු නා ගැනීමට අවස්ථාව ලැබේ.පසුව රාත්‍රී ආහාරය සඳහා සූදානම් විය යුතුය.නායකත්ව පුහුණුව පැවති මුළු කාලය තුලම නෑමෙන් වැලකී සිටි අයද සිටි බව අපට වටින් පිටින් ආර0චි විය.අපට නම් ඔවුන් ගැන ආඩම්බරය.

   රාත්‍රී ආහාරය සඳහා යා යුත්තේ අත් දිගට ඇඳ සපත්තු දමාය.මෙය නම් අපට මහත්ම වධයක් විය.විනාඩි 30ක් සඳහා මෙසේ සූදානම් වීම කෙතරම් එපා වූයේද නම් රණවිරු සොයුරන්ගේ ඇනුම් බැනුම් පවා නොතකා "බොටම" සහ  සෙරෙප්පු දෙක දාගෙන යාමට අවසානයේ අප කටයුතු කලෙමු.


 රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු එළබෙන්නේ "ෆන් කාලයයි".එහිදී අපි දාම් ඇද්දෙමු,කාඩ් සෙල්ලම් කලෙමු,සද්දෙට සි0දු දමාගෙන නැටුවෙමු.ඊටත් වඩා ර0චු ර0චු එකතු වී තමන් දන්නා හොඳම කුණුහරප කතා තරඟයට මෙන් කීම මා හට තවමත් සිනහ ගෙන දෙන කාරණයකි.මා ද දන්නා උපරිමයෙන් ශිල්ප දැක්වුවෙමි.

     
  අවසානයේ රාත්‍රී 10.30ට පමණ කෝප්‍රල් අයියලා පැමිණ..."මල්ලිලා එහෙනම් නිදා ගමු නේද.." යැයි පවසා ලයිට් නිවයි.
 හෙට දිනයේ ඇති අවිවේකි කාලසටහන ගැන සිතමින් අපද නිදි ලොව වෙත යන්නෙමු.


           මා මෙතෙක් කතා කලේ අපගේ සාමාන්‍ය දිනයක පෙළගැස්මයි.මීලඟ ලිපියේදි අප නායකත්ව පුහුණුව තුලදී ලබා ගත් දි මොනවාද..එහි මා දුටු අඩුපාඩු මොනවාද...එහිදී මා හට සිදු වූ ඇකරතැබ්බ මොනවාද යන්න කතා කරන්නෙමි.

      කියවන්නට සිටින් සුළු පිරිස සඳහා මීලඟ ලිපිය පමා නොකරම ලබා දීමට පොරොන්දු වෙමි.(ඔබා මාමාට විශේශයෙන්)